Anne olmak

Hayatınızın değişmesinden çok, eski hayatınızın bitip, yeni bir hayatın başlamasıymış. Önceden yaptıklarınızın size adeta 'başka bir hayat' gibi gelmesiymiş. O doğduğu günden itibaren yeni bir varoluşta kendini onunla birlikte yeniden doğmuş gibi hissetmekmiş.

Başınıza gelen aynı zamanda hem en korkutucu, hem de en muhteşem şeymiş. En büyük endişeleri de, en büyük mutlulukları da onun sayesinde yaşamakmış.

Kendi canının önüne başka bir can geçmesiymiş. Onun bir gülümseyişiyle içinizin eriyip ona akmasıymış. Onun tek bir gözyaşının yüreğinizi delip sizi kor gibi yakmasıymış.

45 dakika boyunca güzel yüzünü izleyip, sıkılmamakmış. Kollarının arasında gerçek bir melek tuttuğunu bilmek, bu mucize için Allah'a şükretmekmiş. Kurabiye kokulu ellerini koklamak, akça pakça yanaklarına dudaklarını sürmek, mis kokulu gıdısına burnunu gömmek.. ve saatlerce öylece kalmak istemekmiş.

Anne olmak, tahmin edebileceğinizden çok daha fazla sevmek, sevmek, ve daha çok sevmekmiş. O sevginin yüreğinizden taşacak gibi olması, yüreğinizi patlatarak parçalara ayırmasından korkmanızmış.

Anne olmak, hayal edebileceğinizin çok ötesinde bir yoğunlukta yaşamakmış sevinci, acıyı, mutluluğu, korkuyu..

Anne olmak, hiç kimsenin sizi hazırlayamayacağı, ancak yaşanınca anlaşılan, bir garip halmiş, canını yavrusunun canına katan, kendini herşeyden geriye atan, yüreği yavrusu için çarpan..

Annelik itinaymış, emekmiş, özenmiş. Her yeni günün sabahında, bir mucizeye uyanmakmış.

Sevgiymiş annelik, kocaman bir yürekmiş en nihayetinde.

Bilemezdim.