Yıldızların tozuna bulandık..

Öyle oldu o gece... Hepimiz yıldız tozu değil miyiz, karanlık uzayda tesadüfen birbirine çarpan, çarpışan, boşlukta salınıp birbirine değdikçe parlayan, yokolan.. Bir süpernova patlamasında yokolup, küllerinden yeniden doğan.. Devinen, yol alan, olduğu yerde dönen, hem yalnız, hem birlikte...

'Dün gece sen uyurken, yüreğim bir yıldız gibi bağlandı sana.. / İşte bu yüzden, sırf bu yüzden, yeni bir isim verdim sana...' diye derinden sesiyle yüreğimizi titretti Derya.. Yıldızlardık biz evet, şu sonsuz uzayda nasıl olduysa aynı boşluğun içine düşmüş, elele tutuşmuş, iki karanlık boşluk ortasındaki bu parlak kıvılcımda nasıl olduysa birbirini bulmuş bir kaç ruh.. Parlayıp sönmeden önce birbirimize dokunmuş, birbirimizi değiştirmiş, kendimizi değiştirmiş, devinerek, dönerek kendimizi bulmuştuk. Kaç kez yıldız ömrümüzü tamamlayıp yeniden doğmuştuk. Kaç kez herşey bitti sanıp uzayın siyah karanlığında yitmiş, sonra yitirip ziyan olduğunu düşündüğümüz her şeye yeniden kavuşmuştuk..

Ya dışındaydık çemberin, ya da içinde yer alacaktık.. Kaç kere yörüngelerimizden çıkmış, sonra başka bir çekim gücüne kapılıp başka galaksilere dahil olmuştuk. Ruhumuzda kaç yaşamın, kaç yıldız ömrünün izlerini taşıyor, milyonlarca yıldır süregelen bir tarihi bedenimizde yeniden yazıyorduk..

Karanlıkta buldu yüreklerimiz birbirini, can bulduk, gözyaşlarımız iz bıraktı karanlıkta kuyruklu yıldızlar misali, bir olduk.

Bir yıldızın eli uzanıp bir diğerininkini tutar. Sonsuz uzayda, milyonlarca yıldır görülmemiş, eşsiz, benzersiz bir etkileşim. Yürekler çarpışınca, titreşimleri tüm uzaya yayılır.

Bir yıldız patlaması.. Sonsuz karanlığın içinde bir yıldız ölür, bir diğeri doğar.

Hepimiz yıldız tozu değil miyiz?