Koku hafızası

İnsanın beyninin anıları saklamada en güçlü yanı koku hafızasıymış.

Bana kışın ortasında bir yaz gününü hatırlatan kokular ne olabilir?

Sabah erkenden taş duvarlarını ısıtan güneşe merhaba diyen odanın mobilyalarının taze , ısınmış ahşap kokusu.

Uyanıp pencereden dışarıya doğru başımı uzatıp aldığım kekik, zeytin ve nane kokularının birbirine karışarak oluşturduğu 'Ege' kokusu.

Ellerimi yıkarken kullandığım mis gibi beyaz, saf Hacı Şakir sabunu kokusu.

Az sonra güneşe ve denize kavuşacağımı bana büyük bir kesinlikle bildiren güneş yağının tenime karışan güzelim hindistan cevizi kokusu.

Denize giden yolda yürürken kolumda güneşten ısınıp gevşeyen hasır sepetin kokusu.

Sahile yaklaşırken insanın başını döndüren denizin iyot ve yosun kokusu.

Sahilde güneşin tam ortasına serilip alnımda boncuk boncuk oluşan terleri birazdan serin sularda eriteceğimi bilip gülümserken burnuma dolan sıcak kum kokusu.

Deniz kenarında inanılmaz acıkmışken kesilen kıpkırmızı karpuzun ve taze beyaz peynirin, simidin susamlarının kokusu.

Biraz kestirip uyandıktan sonra okuduğum gazetenin kağıdının kokusu, rüzgarın uzaktan getirdiği balık ve okyanus kokusu.

Gözlerimi tekrar akşam güneşine kapatırken kendimi işte bu yaz gününde kaybetmek isteyişimin öyküsü..