Sunday, April 30, 2006

Bugün anladım

Beni gerçekten seven insanlar, fırtınalı bir deniz gibi çalkalanan hayatımın içinde sabit durup tutunabileceğim bir kaya gibi 'hep orada' olan insanlar, ne olursa olsun benim için ve benim mutluluğum için hep dimdik durmaya, onlara tutunup tekrar ayağa kalkabilmem için bana güç vermeye hazırlar.

Böyle insanlar hayatımda var olduğu için çok şanslıyım. Onlar olmasa hayatın dertleri, sorunları ve umutsuzluk dalgaları beni oradan oraya sürüklediği zamanlarda nasıl dengemi bulabilirdim tekrar? Nasıl kalkabilirdim tekrar ayağa?

Canım ailem ve gerçek dostlarım: İyi ki varsınız ve hayatı benim için çok daha yaşanılır kılıyorsunuz. Sizi çok ama çok seviyorum:)

No comments:

Post a Comment