Godfather (Baba) serisinin ilk iki filmini bir kaç ay önce ancak izleyebildim. Bu seriye hayran kalmamak mümkün değil, böylesine muhteşem oyunculukların bir araya gelmiş olması ve ikinci filmin birincisinden daha da iyi olması insanı şaşırtıyor. Marlon Brando, Pacino, Robert DeNiro ve tüm diğer oyuncular bence yaşamlarının en iyi performansını sergiliyorlar. Burada yönetmeni kutlamak lazım, oyuncuları filme dahil ederken kimin kimi oynayacağı konusunda bu denli başarılı seçimler yaptığı için. Baba serisi bence bir insanın değişmesi ve gelişmesini anlatıyor. Yani Amerikalıların ‘Coming of age’ dedikleri cinsten bir olgunlaşma, bir büyüme süreci var. Al Pacino’nun canlandırdığı karakter, gözlerimizin önünde inanılmaz bir değişim geçiriyor ve ilk filmin sonunda ailenin ‘Baba’sı rolünü bir giysiymiş gibi rahatça üzerine geçiriyor. Aynı şekilde ikinci filmde Robert DeNiro’nun oynadığı ‘Baba’nın gençlik sahnelerinde de onun değişimini izliyoruz. Yaşamın sert gerçekleriyle karşılaştıkça nasıl Yeni Dünya’ya uyum sağladığına tanık oluyoruz: yüzünde beliren çizgilerden, sert bakışlarından, yürüyüşünden dahi anlaşılabilecek bir olgu bu. Kısacası ‘Baba’da bir ailenin hikayesinin içinden hayata dair neredeyse bütün duyguları ve gerçekleri izliyoruz: ‘Amerikan rüyası’nı, sevgiyi, ihaneti, yalanları, aşkları, mutlulukları, intikamları, yaşamı ve ölümü.. Herkesin ölmeden önce en azından bir kez, mümkünse 2-3 kez izlemesi gereken filmler, Baba I ve II.
ikinci filmin sonuna eklenmiş olan, yemek masasında geçen sahne maykıl'ın uğradığı değişimi pek çarpıcı bir şekilde vurgular.
ReplyDeletegüce ve değişime dair bir film, baba. insanın, ailenin, toplumun ve zamanın değişimi.
seyretmekten bıkmadığım bir seri bu.
evet Ryu, bence de oyle, cok guzel ifade etmissin:) pek cok kereler izlenebilecek filmler gercekten de.
ReplyDelete