Shine

Haftaiçi bir geceydi. Ertesi gün saat 8de kalkmam lazımdı. Epeyi yorgundum. Saat ise geceyarısına yaklaşıyordu. Buna rağmen kocaman bir bardak Dunkin Donuts kahvesi eşliğinde bu etkileyici filmi izledik. (Hiç kahve içmeyen biri olarak Dunkin Donuts kahvesini neden bu kadar seviyorum bilmiyorum. Geceyarısı o kadar kahveyi nasıl içtiğim de ayrı bir merak konusu)

Filmin enfes müzikleri, dahilikle deliliğin birleştiği yerde gezinen renkleri, aile / anne baba ve çocuk ilişkilerine dair verdiği dersler, bir müzisyenin biyografisinin son derece başarılı bir şekilde kotarılması....vesaire.... bir yanda dursun da..

Asıl Geoffrey Rush'a edecek bir çift sözüm var benim: Geoffrey bey, Seni kınıyorum ve sana laflar hazırladım !!! Yahu bu kadar iyi rol yapınca, ben seni David Helfgott'un ta kendisi sandım!! Böyle iyi oyunculuk olur mu yahu, el insaf! Başka aktörlere yazık. En son Dangerous Liaisons'ta John Malkovich'i izledikten sonra kendisini her gördüğüm yerde ona 'Sayın Vikomt' ve 'Pek değerli Mösyö Valmont' diye seslenmek istemişliğim vardır. Kendisi o filmde Vikomt'u oynamamıştı da, onun ta kendisi olmuştu çünkü. İşbu filmde de Sayın Rush'a aynı şekilde 'Davidciğim yazık sana' diyesim geldi. Öyle etkilendim yani. Öyle böyle değil.

Uzun lafın kısası şiddetle tavsiye ediyorum efenim. İzleyiniz Shine'ı. Sonra da biraz Rachmaninoff dinleyip beni anın. Üzerine de bir Dunkin donuts kahvesi için, tam olsun! :)