Yedinci Gün'ü okuduktan sonra kendime bir türlü itiraf edemediğim, ancak Galiz Kahraman'la pekişen bir durum var: Artık İhsan Oktay Anar kitaplarından eskiden aldığım keyfi alamıyorum. Yine üslubunu, arada kahkahalarla gülmeyi, anlatım tarzını sevsem de kitabın kurgusu müthiş dağınık, daldan dala atlayan, bir amaca hizmet etmeyen bir kurguydu maalesef. Okumam uzun bir zaman aldı, ki Anar kitaplarını genelde en fazla bir haftada bitiririm. Bir de aralarda sürekli iğneli eleştiriler, göndermeler, bazı kesimlere laf sokmalar biraz rahatsız etti. Kısacası maalesef istediğim tadı alamadım bu kitaptan.. Benim en sevdiğim Anar kitapları hala Puslu Kıtalar Atlası, Efrasiyab'ın Hikayeleri ve Amat..
Yine tam yazmak istediklerimi yazmissin:) Son kitaptan sonra (Yedinci Gun) yenisini almamaya kararliydim ama Turkiye'de dayanamadim. Galiz Kahraman aylarca elimde surundu ve bitti. Bu sefer ikna oldum. Eski akicilik, anlatim inceligi butunluk yok. Neyseki siraladigin guzel kitaplarin tadi aklimizda hala:)
ReplyDeleteEvet, o kitaplara geri donup tekrar okuyasim var benim de..
ReplyDelete