Monday, October 12, 2009

Dicle Koğacıoğlu'nu kaybettik


Ne denebilir ki.. Kendisini tanıyamamış, dersini alamamış olsam da, o kadar üzgünüm ki şu anda. Öylesine buruk, kırık ki ruhum.

Dünya zeki, hassas, duyarlı, çalışkan bir kadını, bir entellektüeli kaybetti.

İçim acıyor, içim acıyor onun ne denli acı çekmiş olduğunu düşündükçe. Onu bu çözüme iten acının büyüklüğünü düşündükçe.

Aklıma 'Green Mile'da kocaman yürekli John Coffey'in, 'O kadar çok acı var ki bu dünyada, beynime cam kırıkları gibi batıyorlar.. Dayanamıyorum.. ' diye ağlayışı geliyor. Dicle'nin mektubundaki 'Çok acı var, dayanamıyorum' notuyla birlikte.

Aklıma Elif Şafak'ın 'Araf'ının sonu geliyor bir de.. 2.7 saniye.. Titreyiveriyorum aniden.

Huzur içinde yat Dicle.


2 comments:

  1. :.(

    Can Dündar'ın harika yazısını okumanı tavsiye ederim.

    ReplyDelete
  2. Okudum canim..Guzel yazmis.

    ReplyDelete