Okuma yapmadığım (yani uyuduğum, yemek yediğim, ders verdiğim ve minimal sosyal aktivitelerde bulunduğum) bütün zamanlarda sürekli vicdan azabı çekmekten,
Beni sokakta eve doğru yürürken gören arkadaşlarımın bile 'Neden sınavlar için okuma yapmıyorsun? Neden kütüphanede değilsin eheh' şeklinde yaptıkları şakalardan,
Herkesin sürekli sınavlarıma ne kadar kaldığını sormasından, 'Doktoran o zaman bitiyor ama, değil mi?' gibi sorulara maruz kalmaktan,
Hocaların kaşları kalkık bir şekilde bana yönelttikleri sorulara kafamda cevap aramaktan,
Tarih ezberlemekten, beynimin içine aynı anda 700 bin ayrıntılı bilgiyi sokmaya çalışmaktan,
Kütüphanenin beyaz duvarlarından, floresan ışığından, sürekli fısır fısır konuşan lisans öğrencilerinden,
Kendimi sanki gerçek dünyada değil de alternatif bir 'gerçeklik'te hissetmekten
BIKTIM!!!!!!!
Yeter artık, bitsin şu sınav stresi.
canim benim, bitecek, biraz daha sabir..
ReplyDeleteDoktoraya katlanamayacağımı bildiğim için hiç bulaşmadım o işe. Akademik çalışmalar gerçekten bezdirici oluyor. Şimdiyse yabancı dil okuduğum halde, sırf garantili olsun da kadrolu öğretmen olayım diye kpss için matematik tarih anayasa gibi dersler çalışmak zorunda olmaktan, bu yaştan sonra matematiği sökmeye çalışmaktan ve abuk subuk insanların bana gelip naptın kpssyi demesinden bıktım. Çevirmenlik olmasa katlanmam daha zor olurdu ve neyse ki bir şekilde rahatım. Senin de bir şekilde rahatlayacağın günlerin gelmesini dilerim...
ReplyDeleteDoktorayi oyle yada boyle tamamlanmasi gereken bir surec olarak gorme bence, sana soyledigime bakma bende de ayni sey var ama yaptigin isle, ve gerektirdigi ortamla (kutuhane, hocalar vs.) barisik olmaya calis, kendini nasil da yetistirip gelistirdigini hissetmeye calis, herkesin saygi duydgu ve dusuncelerini, yorumlarini dinlemek istedigi bir biliminsani olma yolunda emin adimlarla ilerledigini gormeye calis ve en onemlisi belkide cok daha zor ortamlarda olup cook daha igrenc seylerden bikmis olmasina ragmen mevcut dunya duzeninde baska alternatifi olmadigi icin caresizce durumu kabullenip katlanmaza calisan bir dunya insan oldugunu hatirlamaya calis.
ReplyDeleteBu arada, nacizane dusuncelerimi paylasmak istedim, akil vermis gibi olmayim...
Iyi calismalar
Burak
ReplyDeleteCok tesekkurler canim, umarim bitecek yakinda evet. Artik bitmesini istiyorum.
Merhaba Sera,
Doktora gercekten de sabir isteyen, uzun bir surec. O yuzden konuyu ve akademiyi cok sevmeden yapmak zaten imkansiz gibi. Ben aslinda cok sevmeme ragmen ben bile bu kadar bunalabiliyorsam, katlanamayacagini dusunen insanlarin hic baslamamasi cok yerinde bir karar :)
Mustafa Haldun,
Yorumun ve tavsiyelerin icin tesekkurler. Aslinda ben doktoramin %90inda son derece mutluyum, rahatim ve yaptigim isi de seviyorum. (Neden doktora? yazima bakarsan eger, orada doktorayla ilgili gercek dusuncelerimi gorursun:) Ama su anda icinde bulundugum gercekten stresli ve bunaltici bir surec. (Ve tabii ki cok sukur gecici bir surec) O yuzden arada bunalip boyle yakinabiliyorum, yoksa genelde boyle hissetmiyorum cok sukur.
Moonie