Varoşların milyoneri

Filmi izlemediyseniz yazımı okumamanızı öneririm.

Bu yazıyı yazmadan önce şunu da belirteyim: Hiç bir zaman 'Aman herkesin beğendiği bir filmi/kitabı izlemem, okumam, çok banal, hiç de beğenmem' diyen insanlardan olmadım. Bunun en iyi örnekleri:

- Harry Potter'ın bütün kitaplarını okudum, bütün filmlerini izledim, müptelasıyım :)
- Lost dizisini izliyor ve çok beğeniyorum.
- Da Vinci Şifresi ve özellikle de Melekler ve Şeytanlar kitaplarını okurken çok eğlendim, çok zekice buldum kurgularını.
- Babam ve Oğlum filmine bayıldım.
- 'Yüzüklerin Efendisi' serisinin de aynen bütün kitaplarını okudum, bütün filmlerini defalarca izledim. Bir Tolkien hayranıyım.
- Vesaire, vesaire...

Kısacası popüler olan bir çok kitabı ya da filmi beğenmişliğim, çok sevdiğim olmuştur.

Ama hayatta hiç sevmediğim şeylerden biri, bir filmle ilgili beklentilerimin başkaları tarafından abartılı yükseltilmesi.

Slumdog Millionaire filminde de aynen böyle oldu. Aylar boyunca her türlü kanaldan (cep telefonuma mesajlar yağdırarak, internetten, yüzyüze konuşarak) onlarca arkadaşım bana bu filmin ne kadar da güzel, ne kadar da mükemmel bir film olduğunu, filmi mutlaka en yakın zamanda izlemem gerektiğini söyleyip durdular. Böylece bu filmle ilgili beklentilerim öyle bir yükseldi ki, hayalkırıklığına uğramam garanti oldu..

Filmin sinematografisi ve müzikleri hiç de fena değil gerçekten. Ama oyunculuk ya da kurgu adına çok vasat bulduğumu söylemeden geçemeyeceğim. Yani bu kadar abartılacak, övgüler yağdırılacak, başına 8 Oskar kondurulacak bir film yoktu bence ortada. Vasatın biraz üstünde bir çalışma olmuş, o kadar.

Ayrıca film beni çok rahatsız eden bir 'Batı'dan Doğuya aşağılayıcı bakış' yani Oryantalizm kokuyor. İngilizlerin bütün sömürgelerine ve genel olarak Batı'nın Doğu'ya bakışını özetliyor gibiydi sanki.

Film boyunca verilmek istenen mesajı ben şöyle algıladım:

'Hindistan çok pis, iğrenç bir yerdir. İnsanlar pislik içinde, sefalet içinde yaşar, organ mafyası, şiddet, hastalık orada kol gezer. Ama Amerikalılar çok iyi kalpli, etraflarına para saçan insanlardır. Yabancı bir ülkede arabaları tekerleklerine kadar soyulsa da 'ne de olsa sigortamız var' diye gülerek geçiştirirler (!!).

Hindistan'da çok sayıda fakir insan ve çocuk da vardır. Çok, çok zor koşullar altında yaşarlar. Ama yaşamlarını değiştirmelerine, daha iyi bir yaşam kalitesine ulaşmalarına gerek yok çünkü belli mi olur, varoşlardan çıkan bir çocuk bir gün milyoner bile olabilir. Paraya zerre kadar değer vermiyor bile olsa.

Biz bu filmin yönetmenleri olarak sizin 'egzotik'liğinizden, çocuk saflığınızdan, oyunculuk yeteneğinizden ve sırtınızdan milyonlarca dolar ve sarı altın heykelcikler kazanıyoruz, ama siz hala muşamba çatıların altında, çamurların içinde yaşayabilirsiniz. Ne de olsa 'umudun gücü' var çünkü, belli mi olur, bir gün şans size de güler.

Umut, fakirin ekmeğidir. Umutlanın varoş çocukları! Belki bir gün, bir gün siz de bu kara oğlan gibi hem sevdiğiniz kıza, hem de milyonlarca rupe'ye ulaşıverirsiniz. Çünkü bu, kaderinizde yazılıdır!'

Benim için büyük bir hayalkırıklığı olmaktan öteye geçemedi maalesef bu film. Ve bana herkesin bayıldığı bir filmi benim hiç beğenmeyebileceğimi de hatırlatmış oldu.