Oskarlı filmler

Vicky Cristina Barcelona:

Uzun zamandır böyle keyifli ve güzel, sepya tonlarında bir film izlememiştim. Woody Allen hayata, aşka, ilişkilere ve insan ruhuna çok ilginç açılardan yaklaşıyor. Ve çok düşündürücü sorular soruyor her filminde. Bu film bitince de kendimi hayatı ve aşkı sorgularken buldum.

Javier Bardem ve Penelope Cruz harika bir ikili olmuşlar. Zaten Penelope Cruz benim en kişilikli bulduğum oyunculardan biri. Scarlett da güzel olmasına güzel ama sanki Barbie bebeği gibi sığ ve yüzeysel, sıradan bir güzelliği var. Penelope ise tam bir Akdeniz kadını, hani 30lu yaşları, hatta 40lı yaşları bile yaşarken şarap gibi yıllanan kadınlardan. Ya da belki filmde ikisine biçilen roller beni böyle düşünmeye sevketti, bilmiyorum. Bu da Woody Allen'ın karakter seçiminde ne denli başarılı olduğunu gösteriyor.

Karakterler arasındaki elektrik ve uyum neredeyse elle tutulacak kadar somuttu. Barcelona şehri filmde enfesti. Gerçek hayatta da öyledir eminim. İspanya'ya gitme hayallerim yine depreşti. Özellikle Güney İspanya'yı çok görmek istiyorum. Umarım bir gün gidebilirim!

The Reader:

İnsanlar neden sır saklar? Hayatları boyunca başka kimsenin bilmediği bir bilgiyi gizli tutmalarının sebebi nedir? Zaman, neleri değiştirir? Neleri aynı bırakır? İnsanlar değişir mi? Zaman değişse de, geçmişin hatırası aynı kalır mı? Ne görürüz geçmişin puslu aynasına bakınca? Gözlerimiz değiştirir mi olmuş bitmiş olanı?

Sevgimizi göstermezsek ne olur birine? Bir kucaklamayı esirgersek sevdiğimizden, nelere yol açar bu? Şu yazımı hatırlattı bana bu film. Çok sevdim, ama çok da hüzünlendim izlerken. İçim buruk bakakaldım jeneriklerine, film bittiğinde.

Bir sır, bir düğüm olur saklayanın boğazında. Çıkmaz ortaya, çıkamaz. Hayatlar erir, biter, yokolur. Herşeyden geriye, paslı, küçük, teneke bir kutu kalır.

İçime işledi bu film..ve uzun süre silinmeyecek izi.