Ortadoğu müzik grubum

İki haftadır gündemde olan konserlerle tekrar Ortadoğu müzik grubumuzun içinde olmanın, böyle güzel bir oluşumun parçası olabilmenin tadını çıkarıyorum. Bu dönem yine bütün hızıyla başladı provalar, her hafta Perşembe akşamı saat 6da buluşuyor, 8e kadar müziğin o büyülü dünyasında kaybediyoruz kendimizi. Her hafta olan provalar ruhumda bir terapi etkisi yaratıyor adeta, çünkü yaratılan şey o kadar güzel ve ilahi ki, bunun insanın ruhunu dinlendirmemesi imkansız.. Orkestramız artık sadece Chicago'da değil, Amerika genelinde de tanınıyor üniversite çevrelerince, ve konserlerimiz her zaman tıkabasa dolu oluyor. Bu çok mutluluk verici bir duygu. Müziğe bu denli kendini vermiş bir grubun ortaya çıkardığı müziğin geniş bir dinleyici kitlesine ulaşması, bu çabanın boşuna sarfedilmediğini de gösteriyor aslında..

Chicago'da bulunduğum bütün seneler boyunca müzik grubumuzun bir parçası oldum, ve bu grup hayatıma çok değişik bi boyut ve renk kattı. Müzik grubumuzdan tanıdığım güzel insanlar, birlikte geçirdiğimiz zamanlar, provalardaki bazen neşeli, bazen tekraralamaktan yorgun hallerimiz, konser öncesi heyecanımız ve sonrasındaki haklı gurur ve sevincimiz, alkışları karşılarken.. Bu duyguların hepsini de bir 'takım'ın parçası olduğumuzu bilerek hissettik biz ama, hiç bir zaman başarıyı tek bir kişiye ait görmedik, o ne benim, ne de senin başarındı, o hepimizin, 'bizim' başarımızdı gerçekten de. Bir orkestrada her bir enstrümanın çıkardığı ses, bütüne katkıda bulunur ve sadece bir tanesi bile eksikse, o şarkı aynı şarkı değildir artık. Birlikte oluşturduğumuz bir şarkının güzelliğini bütün ayrıntılarıyla görebilmeyi, herkesin küçük gibi görünen rollerinin aslında bütünde ne kadar önemli olduğunu, ve 'biz' diyebilmenin güzelliğini öğrendim ben grubumla.




Grubumuzun başarısında tabii ki grubu yöneten ve bütün provalarda bizi yönlendiren Issa Boulos'un çok büyük bir emeği ve katkısı var. O olmasaydı grubumuz sanırım varolamazdı, varolsa bile şimdiki başarısını ve popülerliğini yakalayamazdı. İnanılmaz mükemmeliyetçi olduğu için Issa, bir eserin son halinde kusur görmek istemediği için, bu bize onlarca kez aynı melodiyi tekrarlamaya mal olsa dahi disiplinli tavırlarından ve kararlı rehberliğinden vazgeçmiyor. Zaten böylesine büyük bir grup da bu kadar başarılı bir şekilde ancak böyle yönetilebilirdi. İyi ki varsın Issa!




Yaptığımız müzik bir çok değişik renk ve kalınlıkta ipliğin özenle dokunduğu bir kilim gibi.. Şen şakrak bir kanun doğaçlamasının ardından derin ve ağırbaşlı bir ud sesi giriyor araya bazen, kudüm ve bendir ritimlerinin arasında.. Kemanlar bir ağızdan şarkı söylemeye başlıyorlar, o hüzünlü ve ağlayan sesleriyle.. Darbukanın ritmine tef eşlik ediyor, müzik gitgide hızlanıyor birden, neşeli bir klarnet melodisi duyuluyor aradan.. Yanık bir ney sesi ekleniyor orkestranın uyumuna, utangaç ve belli belirsiz.. Sonra hepsi susuyor ve duyar duymaz tüylerimi diken diken eden, yanıbaşıma Anadolu'nun sapsarı bozkırlarını, uçsuz bucaksız yaylalarını, buğday tarlalarını, yanık yüzlü insanlarını, vatanımı getiren bir saz sesi duyuluyor sessizlikte.. Saz sesi, bir şelaleden çağıldayarak akan buz gibi sular gibi, saz sesi uzak iklimlerden kulaklarıma fısıldanan tanıdık bir 'merhaba' gibi. Yüreğimi serinletiyor, 'korkma' diyor bana, korkma küçük kız, bu kadar uzaklarda bile olsan, hala evindesin..'

Müziğin işte böyle evrensel bir gücü var, farklı ırklardan, dinlerden, ülkelerden gelmiş onlarca insan, bir mekanda toplanıp evrensel bir güç yaratabiliyor işte böyle. Aynı dili konuşmasaydık dahi birbirimizi anlayabilirdik eminim, müzik sayesinde. Bu 'takım'ın bir parçası olduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum. Müziğin evrenselliğine tanıklık edebilmek ve en önemlisi onu yaratma sürecinde bir katkıda bulunabilmek, gerçekten mutluluk verici..





P.S: Grubumuzun fotoğraflarını çeken ve bu güzel fotoğraflarını blog'umda kullanmama izin veren sevgili dostum Nathan Pearson'a teşekkürler:)