Aşk-ı Memnu!!

Ey sevgili okurlarım, duyduk duymadık demeyin! Eylül ayından itibaren pek muteber akademisyen, pek komplike makaleler yazan, büyük büyük laflar eden entel kuntel Moonie de Aşk-ı Memnu dizisinin bir müptelası oldu! Hatta yaşlı nineler gibi çekirdek çitleyerek ve sürekli dizide olanlar hakkında konuşarak izliyor diziyi. Durum feci, öyle böyle değil. Perşembe akşamlarını iple çekiyoruz. Türkiye popüler kültürüyle en büyük bağımız bu dizi oldu artık!!

Oysa ki herşey çok masumca başlamıştı. 'İstanbul hasreti insana dizi izletir mi?' sorusuna en güzel cevaptım. Diziyi ilk izlemeye başlamamın sebebi, aralarda geçen enfes İstanbul görüntüleriydi. Bana bir 'ah' çektiren, İstanbul özlemimi alevlendirse de yine de garip bir şekilde bana iyi gelen güzel sahnelerdi bunlar. Bir de kabul etmek gerekirse ilk bölümler inanılmaz bayıktı, hiç bir şey olmuyordu zaten, herkes gıy gıy müzikler eşliğinde boşluğa bakıyordu konakta. Sonra ne olduysa oldu, işler değişti. Birden herkes birbirini süzmeye, dolaplar ve entrikalar gırla gitmeye başladı. O andan sonra da zaten dizinin müptelası olduk diyebilirim. Zaten üniversitede ders için romanını okumuş ve çok beğenmiştim. Dizi de romanla pek alakası olmasa da hiç olmazsa 'edebiyat uyarlaması' olarak gözüme girdi. En azından kostümlere, çekimlere, müziklere özen gösterdikleri belli.

Son durum da şudur:

Dizideki en sevdiğim karakterler Matmazel, Beşir, Arsen Hala. En sinir olduğum karakterler sırasıyla Hilmi Bey, Firdevs Hanım, Cemile.

Moonie'nin itiraflarını dinlediniz!!