Hani bir sabah kalkarsınız, uykulu uykulu evin içinde dolaşırsınız.. Bir anda dışarıdan gelen ışığın daha bir parlak, daha bir beyaz olduğunu farkedersiniz. Pencereden dışarı bir bakarsınız ki, her yer bembeyaz!! 'Hiiiii!' diye bir sevinç çığlığı fırlar ağzınızdan, ister istemez.
Kaç yaşında olduğunuz farketmez, ister 4, ister 44 yaşında olun, aynı şaşkınlığı yaşarsınız. Sanki daha önce hiç yaşamamışsınız gibi. Sanki hala çocukmuşsunuz gibi.
İşte bu sabah, öyle beyaz, öyle masum, öyle saf bir sabah.
Çocukluğumun karlı sabahlarını hatırlatan, güzel bir sabah.
Aralık Çocuğu olarak ilk kar yağışını hep çok sevmişimdir. Chicago'da olma arzusu oluşturdu yazınız, hele bu sabah Washington D.C.'den bir arkadaşım da facebook'da 'ilk kar düştü'diye yazmasının üzerine sizin yazınız gelince dediğim gibi keşke ... diye iç geçirdim.
ReplyDeleteEnjoy the moment!
Aycan
Ne çabuk,ne çabuk...Gerçi oraların soğuğu geldi buraya Mooniecim,ince çoraplı ataklarım buz tuttu bugün... :)
ReplyDeleteMerhaba Aycan
ReplyDeleteYorum icin cok tesekkurler! Ben de bir Aralik cocuguyum, acaba o yuzden mi seviyorum kis mevsimini bu kadar:)
Ama bugun kar gercekten de tipi seklinde yagdi. Hava da yarin -13 derece olacakmis zaten. Bu yuzden burada olmayi istemeden once iki kere dusunun derim ben :)
Delfinacim, sorma, bu kis aslinda gec bile geldi diyebilirim. Sen de kendine dikkat et, ne demisler "ayagini sicak tut, basini serin" :))
Sevgiler,
Moonie
Kesinlikle! Daha gecen hafta bu anlattiginin aynisini yasadim! Kac yasinda olursam olayim hep ayni sekilde heyecanlandiriyor, mutlu ediyor o ilk saskinlik :)
ReplyDelete