Stalker

'Il y a un autre monde mais il est dans celui-ci.'

Paul Eluard


Andrei Tarkovsky’den bir şaheser daha.. Stalker, sanki insanın uykusunun en derin yerinde gördüğü bir rüya gibi. Çok derin, bambaşka bir boyuta götürüyor insanı.. Tek başıma, düşünceler içinde izledim. Güzel ve lezzetli bir meyveyi ağır ağır yer gibi. Tadına vara vara, hiç acele etmeden. Sahnelerin hepsi bir fotoğraf güzelliğindeydi. Tabii ki ortalama bir Hollywood sineması izleyicisi için izlemesi çok zor olabilir. O yüzden ben de bu tür 'felsefi' filmleri tek başıma izliyorum zaten, sonradan kimsenin şikayetlerini, 'niye böyle sıkıcı bir film seçtin' demesini dinlememek için :) Tek başıma izleyince inanılmaz huzurlu ve mutlu oluyorum.

'Sinema tarihinin en güzel sahneleri' arasına koyabileceğim sahne ise, demiryolu rayları üzerinde üç adamın 'The Zone' adı verilen gizemli bölgeye gittikleri sahneydi. Kamera, adamların çok yakın plan olarak başlarının arkasını ve profillerini çekiyor. Arka planda ise, değişen manzaralar, Sovyetlerin o endüstriyelleşmiş, metal ve beton dolu görünümü. Siyah-beyaz olan bu dünyadan, renkli dünyaya, doğaya ve 'The Zone'a yani 'Bölge'ye ilk geçiş anı. Bu kadar şiirsel bir sahne izlememiştim. 'Başka bir boyuta geçiyor olma' duygusu bu kadar mı güzel verilir? Bahsettiğim sahne şurada izlenebilir. enfes güzellikteki rüya sahnesini ise şurada bulabilirsiniz.

Tarkovsky külliyatıma daha nice güzel filmi eklemek dileğiyle..